പുനര്‍ജ്ജനി

മീനക്കൊടുംവെയില്‍ ചായുന്ന നേരം
വൃക്ഷമുത്തച്ഛന്റെ ആത്മഗതം
വനമായിരുന്നിടം തരിശായൊടുങ്ങവെ
ഏകനായി ഇവിടെ ഞാന്‍ വേനല്‍ സഹിക്കുവാന്‍.
'ഇന്നു ഞാന്‍ നാളെ നീ' ചൊല്ലിക്കടന്നു പോയ്‌
കടപുഴകി ചിലരൊഴുകി അഴുകി അകലങ്ങളില്‍.

അപരാഹ്നമായ്‌ സൂര്യന്‍ ആഴിതേടി
പുനര്‍ജ്ജനി വേണ്ടേ? പുലരി വേണ്ടേ?

പുഷ്പകാലത്തു താന്‍ പൂവിരിച്ചീലാ,
പുണ്യാതിരക്കു താന്‍ പൂപൊഴിച്ചീലാ.
ആറ്റക്കിളികളെ പോറ്റാതയച്ചു,
കൂട്ടിലെ കുഞ്ഞിനെ കാറ്റത്തുലച്ചു.

അപരാഹ്നമായ്‌ ജീവന്‍ ശാന്തി തേടി
പുനര്‍ജ്ജനി വേണ്ടേ? പുലരി വേണ്ടേ?

ദളമര്‍മ്മരങ്ങള്‍ ജപമാലയായീ
വേനല്‍ക്കൊടും വെയില്‍ യാഗാഗ്നിയായീ
പൂര്‍വ്വാശ്രമത്തിന്നിലച്ചാര്‍ത്തു മാറ്റാം
പുണ്യാശ്രമത്തിന്‍ തളിരാട ചൂടാം

പാപബോധത്തിന്റെ പാലഴി നീന്തി
ശാന്തി തീരത്തുതാന്‍ ചേരുന്ന നേരം
പുണ്യം വരുത്തുന്ന പനിനീരുമായീ
മേഘമാലാഖമാര്‍ മാനത്തു ദൂരേ.

-ജോനാ